Ҳадиси ҳафта

Фазилати илмомӯзӣ

قال رسول الله: العالم بین الجهّال کالحیّ بین الأموات Пайғамбар (с) фармуданд: Ҷуяндаи дониш дар миёни мардумони нодон, монанди шахси зинда аст дар миёни мурдагон.

Асароти силаи раҳм

قال رسول الله (ص): «إنَّ البِرَّ وَالصِّلَةَ لیطیلانِ الأعمَارَ، وَ یُعَمِّرانِ الدِّیارَ، وَ یُکَثِّرانِ الأموالَ، وَلَوکانَ القَومُ فُجَّاراً.» Расули Худо (с) фармуданд: «Неки ва силаи

Ҳаромшудани биҳишт барои ҳаромхор

قال رسول الله (ص):  لا يَدخُلُ الجَنَّةَ مَن نَبَتَ لَحمُهُ مِنَ السُحت، النارُ اَولی Расули Худо (с) фармуданд: Касе ки гушташ аз ҳаром бируяд, дохили

Нафрини мазлум

قال رسول الله(ص): اتقوا دعوة المظلوم فإنها تصعد الي السماء كأنها شرارة Аз нафрини мазлум битарсед, ки чун монанди шуълаи оташ бар осмон меравад. Наҳҷ-ул-фасоҳа,

Паёмбари Ислом(с):

قال رسول الله (صلّی الله علیه و آله): مَنْ قَرَأَ بِسْمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ مُوقِنا سَبَّحَتْ مَعَهُ الْجِبالُ إلاّ أَنـَّهُ لا يَسْمَعُ ذلِكَ مِنها Расули

Паёмбари Ислом(с):

لا يُرَدُّ دُعاءٌ أَوَّلُهُ بِسْمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ Расули Худо(с) фармуданд:  “Ҳар дуое, ки бо Бисмиллоҳирраҳмонирраҳим оғоз шавад, рад намешавад.”[1]   Ба номи Худое кунам ибтидо,

Паёмбари Ислом(с):

قال رسول الله (صلّی الله علیه و آله): اَلتَّسْميَةُ مِفْتاحُ الْوُضوءِ و مِفْتاحُ كُلِّ شَيءٍ Паёмбари Ислом(с) фармуданд:  “Бисмиллоҳирраҳмонирраҳим, калиди вузу ва калиди ҳар чизе

Закот, Садақа ва дуо

Паёмбари Акрам (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) фармуданд: Молҳои худатонро бо пардохтани Закот ҳифз ва нигаҳдорӣ кунед, ва беморони худро бо Садақа додан табобат

Итоат аз раҳбари динӣ сабаби ваҳдат

Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст.

Сарвари ҷавонони аҳли биҳишт

Расули Акрам (с)Ҳасан ва Ҳусайн сарвари ҷавонони аҳли биҳиштанд ва падарашон аз онду беҳтар аст (Мустадрак алассаҳеҳайн, ҷ3, саҳ 181, ҳ 4776.)