Ибодӣ

Имон умедворӣ меоварад Дунё дар назари инсони боимон ва беимон фарқ дорад. Инсони беимон дар ҷомеа ҳангоми гирифторӣ ва мушкилоти пеш омада ноумед аст ва

Бидон, -Худоят раҳмат кунад- ки Худованд бар ту ҳуқуқе дорад, ки туро дар ҳар ҷунбишу оромиш ва ҳар ҷо ки бошӣ фаро гирифтаанд ва дар

فَا للهُ أحَقُّ أن تَخشَوهُ إن كُنتُم مُؤمِنِينَ Худованд сазовортар аст, ки аз ӯ битарсед, агар мӯъмин ҳастед.[1]                       Дар ҳақиқат  шоистатарин зот Худо аст, ки

Худоё, ба ман диле ато кун, ки муштоқи мақоми қурби ту бошад ва забоне, ки сухани сидқаш ба сўи ту боло равад ва назари ҳақиқате,