Мақолаҳо

 Аввалин ояте, ки ба Пайғамбари гиромии Ислом(с) нозил шуд он ҳазратро ба хондан амр кард. Худованди мутаол баъд аз офаридани нахустин инсон, яъне ҳазрати Одам

 Аввалин ояте, ки ба Пайғамбари гиромии Ислом(с) нозил шуд он ҳазратро ба хондан амр кард. Худованди мутаол баъд аз офаридани нахустин инсон, яъне ҳазрати Одам

  Таърифи ваҳдат Қабл аз ворид шудан ба ҳар баҳсе рушан намудани вожаҳои калидӣ ва меҳварии баҳс лозим ва зарурӣ мебошад, бадин сабаб лозим аст

Ишқ ба ҳусну ҷамол аз фитрати илоҳии инсон сарчашма мегирад.   Ишқ ба ҳусну ҷамол аз фитрати илоҳии инсон сарчашма мегирад, «Ин фитрате аст, ки

Рўҳи   заифро   ба   сухан   ошно   кунед,  Зеро ҳамора шеъру сухан рўҳпарвар аст.   Амири мўъминон Алӣ(а) мефармояд: “Ҳамоно ин дилҳо ҳамонанди баданҳо афсурда мешаванд, пас

 Ҳаст Қуръон ҳолҳои анбиё,         Моҳиёни баҳри поки кибриё. Чун ту дар Қуръон ҳақ бигрехтӣ,         Бо равони анбиё омехтӣ. Эй расули мо ту ҷоду нестӣ,                  Содиқӣ

Бе тардид масъалаи  эҳёгарӣ дар тафаккури динӣ яке аз заруритарин ва муҳимтарин мушкили фикрии насли ҳозир аст, ки мехоҳад ба ҳувияти хеш боз гардад. Ў

Шоир андар синаи миллат чудил Миллати  бе  шоире  анбори  гил   Ҳамвора дар миёни ҳар миллате касоне ҳастанд, ки аз табъи латиф ва завқи саршор

Муфтии Сурия: “Мусалмон ба дасти мусалмон бо силоҳи кофир кушта мешавад”  Муфтии Сурия, ки аз аҳли суннат мебошад ва фарзандаш дар даргириҳои ин кишвар кушта

Муҳкам ва муташобеҳ яъне чист ва чӣ фарқе бо ҳам доранд? Муҳкам, яъне дорои истеҳком ва итқон. Муҳкам ба ин маъно дар форсӣ ҳам ба