Достонҳои пандомӯз

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Шарифтарин бениёзӣ, раҳо кардани орзӯҳост. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 35)

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Бахшанда бош, бе он ки аз ҳад даргузарӣ ва андоза нигоҳ дор, бе он ки [дар ҳаққи худ] сахт бигирӣ. (Наҳҷулбалоға,

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: (1) Куфр чаҳор шоха дорад; кунҷковии нобаҷо [ё дар паи ваҳм рафтан, ба гумони дарёфтани асрор], кашмакаш бо мардум, инҳироф аз

Ҳиммат ва кӯшиш Рӯзе ҳазрати Сулаймон мӯрчаеро дар таги кӯҳе дид, ки машғули ҷо ба ҷо кардани хокҳои пойини кӯҳ буд. Аз ӯ пурсид: Чаро

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Бо дарду бемории худ бисоз, чандон ки бо ту месозад. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 27)

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Эй писари Одам! Чун бубинӣ Парвардигорат, ки муназзаҳ аз ҳар айбе аст, паёпай ба ту неъмат мерасонад, дар ҳоле ки ту

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Касе, ки кору кирдораш вайро ба ҷое нарасонад, ифтихорот ва шарофати хонаводагиаш ӯро ба ҷое нахоҳад расонид. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 23)

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Аз лағзиш [ва хатои] ҷавонмардон даргузаред, зеро ҳар кас аз онҳо билағзад Худованд дасташро бигирад ва баландаш кунад. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 20)

  Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Ҳар кас ҳамроҳи орзуи худ битозад, маргаш ӯро бар замин афканад.[1] (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 19)   [1]. Орзуҳои пай дар пай,

  Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Ҳар гирифторе [ё фиребхурдае]-ро набояд сарзаниш кард. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 15)