modir

Омӯзиши рӯхонии Қуръони Карим

 Муқаддима  قَال» مَا مِن مُومِن؛ ذَکَرٍ اَو اُنثَی؛ حُرٍّ اَو مَملُوکٍ اِلَّا وَ لِلّهِ عَلَیهِ حَقٌّ وَاجِبٌ اَن يَتَعَلَمَ مِنَ القُرآنِ وَ یَتَفَقَّهُ فِیهِ» Пайғамбари

Далелҳои ҷашни мавлуди Паёмбари Раҳмат(с) 4

3. Дидгоҳи олимон а) Ҳофиз Ҷалолуддини Суютӣ Ҳофиз Ҷалолуддини Суютӣ рисолае ба унвони “Ҳуснулмақсад фи амалилмавлид” дорад, ки дар он мегӯяд: “Суоле бароям доданд дар

Таъсири садақа

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): إنَّ الصَّدَقَة َلتُطفِئُ غَضَبَ الرَّبِّ Расули Худо (с) фармуданд: Садақа сабаби фурӯ нишондани хашми Худо мегардад. (Канзулуммол, ҳ 161143)

Аҳаммияти илм ва дониш

طَلَبُ العِلْم ساعَةً خَيْرٌ مِن قِيام لَيْلَةٍ، وَ طَلَبُ العِلْم يَوْماً خَيْرٌ مِن صِيام ثَلاثَة أشْهُرٍ. Паёмбари Акрам (с) фармуданд: Як соат дониш омӯхтан беҳтар

Тақсими рӯзӣ

Расули Худо (с) фармуданд: إنَّما سُمِّيَ شَعبانُ لأِنَّهُ يَتَشَعَّبُ فيهِ أرزاقُ المُؤمِنينَ Моҳи шаъбон, “ШАЪБОН” номида шуд, зеро рӯзиҳои мӯъминон дар ин моҳ қисмат мешавад.

Осори ростгӯӣ ва дуруғгӯӣ

  Расули Худо (с) фармуданд: اَلصِّدقُ طُمَأْنينَةٌ وَ الْكَذِبُ ريبَةٌ Ростгӯӣ сабаби оромиш ва дуруғгӯӣ сабаби ташвиш ва нооромӣ аст. (Наҳҷулфасоҳа, ҳ.1864)

Ҳаром шудани биҳишт барои ҳаромхор

 قال رسول الله (ص):  لا يَدخُلُ الجَنَّةَ مَن نَبَتَ لَحمُهُ مِنَ السُحت، النارُ اَولی Расули Худо (с) фармуданд: Касе, ки гӯшташ аз ҳаром бирӯяд, дохили

Мазаммати бебасиратӣ

  قال رسول الله (ص): لَيْسَ الاعْمي من يَعْمي بَصَرُهُ اِنَّما الاعمي مَن تُعْمي بَصيرَتُه Расули Худо (с) фармуданд: Кур он нест, ки чашмаш нобино

Маънои ҳусни хулқ

Расули Худо (с) фармуданд: اِنَّما تَفسيرُ حُسْنِ الخُلقِ : ما اَصابَ الدُنيا يَرْضي ، وَ اِنْ لَمْ يُصبهُ لَمْ يَسْخَطٌ Маънои ҳусни хулқ ин аст,