Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд:
Синаи инсони хирадманд, сандуқи рози ӯст. Кӯшодарӯӣ, доми[василаи ҷалби] муҳаббат аст. Таҳаммул ва бурдборӣ, гуристони[пӯшонандаи] айбҳост.
Аз он ҳазрат низ ривоят шудааст, ки дар баёни ин нукта чунин фармуд: Оштӣ кардан, пӯшандаи зиштиҳост ва касе, ки аз худ хушнуд бошад, нохушнудон аз вай бисёр шаванд.
СУРАИ КАҲФ Ин сура дар Макка нозил шуда ва 110 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон Ситоиш Худоро, ки бар бандааш Китоб (Қуръон)-ро нозил...
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (...
Одоби тиловати Қуръон зиёд аст, ки ба муҳимтарини онҳо ишора мекунем: 1. Бо таҳорат тиловат кардан 2. Мисвок задан (шустани дандонҳо) қабл аз Қуръон хондан,...
Муқаддима Падару модари мусулмон ба иқтизои диндории худ аз ҳамон лаҳзаҳои аввали таваллуди фарзанд бояд корҳоеро ба унвони суннат ва одоби исломӣ анҷом диҳанд,
Ҷавонӣ, беҳтарин ва ҳассостарин давраи умри ҳар мавҷуде, ба хусус инсон ба ҳисоб меояд.
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (
