Наҳзати имом Ҳусайн(а) ва якпорчагии ҷомеаи исломӣ
Шамсиддини Асомуддин[1] Чакида: Бо нигоҳи дақиқ дар таърихи Ислом аз манзари таҳлилӣ, ба ин натиҷа мерасем, ки бар хилофи он чи баъзе аз уламо муддаӣ
Шамсиддини Асомуддин[1] Чакида: Бо нигоҳи дақиқ дар таърихи Ислом аз манзари таҳлилӣ, ба ин натиҷа мерасем, ки бар хилофи он чи баъзе аз уламо муддаӣ
Сулаймони Лутфуллоҳзода[1] Муқаддима: Бешак таърих ҳаргиз ҳодисаи ғамангези Ошуроро фаромӯш нахоҳад кард ва ҳарҷо сухан аз ҳақталабӣ ва озодагӣ ба миён ояд, аз улгӯҳои комил
Саидҷумъахони Саид[1] Баъд аз ин ки корвони асирони дашти Карбало аз Шом ба Мадина баргаштанд ва зулми ҳукумати Язид ба Аҳли байти Паёмбари аъзам(с) барои
Баҳриддини Қурбон[а] Идомаи баҳс: Чунон ки қаблан ишора шуд, Язид касе буд, ки аҳкоми илоҳиро зойеъ мекард ва эътиқоде ба онҳо надошт. Дар маҳдудаи ҳукумати
Баҳриддини Қурбон[1] Чакида: Наҳзати ҳусайнӣ дар низоми илоҳӣ[2] аз ҷойгоҳи мумтозе бархурдор аст. Қонунҳое, ки дар ҳастӣ барои камоли инсонӣ қарор дода шуда, ба зеботарин
Сулаймони Лутфуллоҳзода[1] Муқаддима: Бешак таърихи Ислом пур аз қаҳрамониҳои заноне аст, ки нақши муҳимме дар ҳаводиси сарнавиштсоз доштаанд. То ҷое забонзад гашта, ки ба унвони
Саидхони Имом[1] Лозим ба зикр аст, ки номи ҳафтоду ду тане, ки дар ин мақола омадааст, касоне ҳастанд, ки аз Мадинаи мунавара ҳамроҳи имом Ҳусайн(а)
Рӯҳуллоҳи Қаландар[1] Муқаддима: Имом Ҳусайн(а) бо таваҷҷӯҳ ба ин ки медонистанд ба куҷо мераванд ва бо кадом гурӯҳ рӯ ба рӯ мешаванд, лизо дар Карбало
Баҳриддини Қурбон[1] Чакида: Иҷтимои башарӣ, ба ҳар шакле бошад, бениёз аз ҳукумат нест. Дар Мадинаи фозила ва ҷомеаи идеали “Афлотун” файласуфон ҳукумат мекунанд. Ва дар
أَزْهَدُ النَّاسِ مَنْ تَرَكَ الْحَرَامَ أَشَدُّ النَّاسِ اجْتِهَاداً مَنْ تَرَكَ الذُّنُوبَ Зоҳидтарини мардум касе аст, ки ҳаромро тарк кунад, кӯшотарини мардум касе аст, ки гуноҳонро