Ҳақиқати ибодат чист?

Ибодат ба манои хузуъ ва фурутани (ҳолати худшикаста) аст. Ва ҳамчунин гуфта шудааст, ибодат ниҳояти хузуъ ва фуратани аст.

Худованд мегӯяд: нисбат ба падару модарат хузуъ ва фурутан бош. Сураи Исроъ ояи 24.

)وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ( …

“Болҳои тавозуъ худро (тамоми эҳтиромро) аз муҳаббат ва лутф дар баробари онон (падару модар) фруд ор”.

Пас хузуъ ва ё ҳамон эҳтироми зиёд ибодат нест.

Оё саҷда кардан, ки ниҳояти фурутани аст ибодат аст?

Худованд ба фариштаҳо фармон медиҳад, ки барои Ҳазрати Одам (а) саҷда кунед. Сураи бақара ояи 34.

)وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلاَئِكَةِ اسْجُدُواْ لآدَمَ فَسَجَدُواْ إِلاَّ إِبْلِيسَأَبَى وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ(

“Ҳангоме ки ба фариштагон гуфтем: барои Одам саҷда ва хузуъ кунед ҳамаги саҷда карданд танҳо Иблис саҷда накард.”

Пас саҷда ҳам ибодат нест, агарчи инро ҳам пайғамбар (с) ғайр аз Худованд барои дигарон ҷоиз накардааст.

Ҳақиқати ибодат ин аст, ки хузуъ ва фурутани дар лафз ё амал бо эътиқод ба инки Худованд холиқ ва раб ва молики ман аст.

Эҳтиром ва кумак гирифтан аз дигарон бо эътиқоде бошад, ки он худост ширк аст. Аммо эътиқод надошта бошад, ки он худост ширк нест.

Охирин матолиб

Ҳадиси ҳафта

  РасулиХудо (с) фармуданд: وَ هُوَ شَهْرُ الِاسْتِغْفَارِ وَ هُوَ شَهْرُ الصِّيَامِ وَ هُوَ شَهْرُ الدُّعَاءِ Моҳи Рамазон моҳи истиғфор, моҳи рӯза ва моҳи дуо...

Рӯза дар аҳодис ва ривоёт

Ривоят шудааст, ки Расули Акрам (с) фармуданд: “Рӯза мегӯяд: Эй Парвардигори ман, ин шахсро аз хӯрдан, нӯшидан ва ниёзҳои шаҳвонии нафс боздошта будам, имрӯз шафоати...

Нигоҳе ба масъалаи Рӯза

Рӯза яке аз ибодатҳои воло ва барҷаста ба шумор меравад. Дар ин навиштор матолиберо дар бораи ин ибодати муҳим пешкаши шумо мегардонем. Таърифи рӯза он...

Макорими ахлоқ

Қуръони Карим китоби ҳидоят ва роҳнамоии башар ба сӯи қуллаҳои камолу растагорӣ аст