Дуоҳои қуръонӣ
Чаро дуоҳоямонро бо «Раббано» оғоз кунем? Вақте дар оёти Қуръони Карим диққат кунем мебинем, ки анбиё, фариштагон ва авлиёи илоҳӣ дуоҳои худро бо ибораи “Раббано”
Чаро дуоҳоямонро бо «Раббано» оғоз кунем? Вақте дар оёти Қуръони Карим диққат кунем мебинем, ки анбиё, фариштагон ва авлиёи илоҳӣ дуоҳои худро бо ибораи “Раббано”
قال رَسُولُ اللّهِ (صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) اَلدُّعَاءُ مُخُّ اَلْعِبَادَهِ دعا مغز و اساس عبادت است Дуо мағз ва асоси ибодат аст
Фаро расидани моҳи пурбаракати Раҷабро ба ҳамаи мусулмонон табрик мегӯем ва аз Худованди меҳрубон беҳтаринҳоро барои шумо азизони Қуръондӯст хоҳонем. Инсони боҳӯш талош мекунад, ки
Садои нарми ҳазрати Фотимаи Заҳро (Саломи Худо бар ӯ бод) ба гӯш мерасид. Имом Ҳасан (Саломи Худо бар ӯ бод) порчаи нозукеро, ки рӯи сараш
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (