Расули Худо (с) фармуданд: اَلصِّدقُ طُمَأْنينَةٌ وَ الْكَذِبُ ريبَةٌ Ростгӯӣ сабаби оромиш ва дуруғгӯӣ сабаби ташвиш ва нооромӣ аст. (Наҳҷулфасоҳа, ҳ.1864)
قال رسول الله (ص): لَيْسَ الاعْمي من يَعْمي بَصَرُهُ اِنَّما الاعمي مَن تُعْمي بَصيرَتُه Расули Худо (с) фармуданд: Кур он нест, ки чашмаш нобино
Имом Боқир(а) фармуд: مَا انْتَصَرَ اللَّهُ مِنْ ظَالِمٍ إِلَّا بِظَالِمٍ وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ كَذلِكَ نُوَلِّي بَعْضَ الظَّالِمِينَ بَعْضاً Худованд ҳеҷгоҳ аз
Дар мавриди қабл аз Қиёмат Паёмбари Акрам(с) нишонаҳое дода аст, ки то онҳо муҳақақ нашавад Қиёмат барпо нахоҳад шуд.
Расули Худо (с) фармуданд: اِنَّما تَفسيرُ حُسْنِ الخُلقِ : ما اَصابَ الدُنيا يَرْضي ، وَ اِنْ لَمْ يُصبهُ لَمْ يَسْخَطٌ Маънои ҳусни хулқ ин аст,
