Хутбаи оташини Имом Ҳусайн(рз) ба лашкари Язид Матни хутбаи аввал: أَيُّهَا النَّاسُ اسْمَعُوا قَوْلِي وَ لَا تَعْجَلُوا حَتَّى أَعِظَكُمْ بِمَا يَحِقُّ لَكُمْ عَلَيَّ وَ حَتَّى
Рӯзи Мӯбоҳила бар тамоми мусулмонони ҷаҳон, ки ҳаққоният ва иқтидори дини Ислом дар ин рӯзи шариф дар таърих исбот ва сабт шуда аст, муборак бод!
Фазилати даҳаи аввали моҳи Зилҳиҷҷа Расули Худо (с) мефармоянд: ما مِنْ أيامٍ العملُ الصالحُ فيهنَّ أحبُّ إلى اللهِ مِنْ هذهِ الأيامِ العشرِ Ҳеҷ айёме нест,
Ҳасад ҳолатест, ки инсон аз дидани неъмати дигарон нороҳат мешавад ва ранҷ мебарад ва орзӯ мекунад, ки он неъмат аз онҳо гирифта шавад[1], ҳатто агар
Аҳодис ва ривоёти исломӣ низ ҳамин шева ва равиши Қуръони Каримро дар пеш дошта ва мардумро аз дудастагӣ ва тафриқа барҳазар намуда ва ба
Фазилати Салавот قالَ رَسُولُ اللّهِ (صَلَّىَ اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) مَنْ صَلَّى عَلَيَّ ألفَ مَرَّةٍ لم يَمُتْ حَتَّى يُبَشَّرُ لَهُ بِالجَنَّةِ Ҳар кас
Хонаи Вайрона قالَ رَسُولُ اللّهِ (صَلَّىَ اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) إِنَّ الرَّجُلَ لَيْسَ فِي جَوْفِهِ شَيْءٌ مِنَ الْقُرْآنِ كَالْبَيْتِ الْخَرَابِ کسی که در
Қориёни Қуръон قالَ رَسُولُ اللّهِ (صَلَّىَ اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) اَغْنَیَ النَّاسِ حَمَلَهُ الْقُرْآنِ، مَنْ جَعَلَهُ اللّهُ تَعَالی فِی جَوْفِهِ بی‌نیازترین مردم، حافظان
Шаробхорӣ амали шайтонӣ قالَ اللّهُ تَعالىَ في كّتابِهِ الْكَريمْ یأَیهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا إِنَّمَا الخَمْرُ وَ الْمَیسرُ وَ الأَنصاب وَ الأَزْلَمُ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشیطنِ فَاجْتَنِبُوهُ
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (
