Фиқҳӣ

Ҳасодат офати дин ва дӯнё

Ҳасад ҳолатест, ки инсон аз дидани неъмати дигарон нороҳат мешавад ва  ранҷ мебарад ва орзӯ мекунад, ки он неъмат аз онҳо гирифта шавад[1], ҳатто агар

Аҳаммияти илм ва дониш

طَلَبُ العِلْم ساعَةً خَيْرٌ مِن قِيام لَيْلَةٍ، وَ طَلَبُ العِلْم يَوْماً خَيْرٌ مِن صِيام ثَلاثَة أشْهُرٍ. Паёмбари Акрам (с) фармуданд: Як соат дониш омӯхтан беҳтар

Ҳаром шудани биҳишт барои ҳаромхор

 قال رسول الله (ص):  لا يَدخُلُ الجَنَّةَ مَن نَبَتَ لَحمُهُ مِنَ السُحت، النارُ اَولی Расули Худо (с) фармуданд: Касе, ки гӯшташ аз ҳаром бирӯяд, дохили

Манфуртарин ҳалол

Расули Худо (с) фармуданд: أبغض الحلال الي الله الطلاق Манфуртарин чизҳои ҳалол дар пеши Худо талоқ аст. (Наҳҷулфасоҳа, ҳадиси 16)

Азриши илм

 Ба номи Худо Яке аз саҳобаи маданӣ назди Паёмбари Аъзам(с) омад ва пурсид: Эй Расули Худо! Ҳузури ман дар кадом гуруҳ беҳтар аст? Дар миёни