
Номҳои шаҳидони дашти Карбало
Муқаддима Лозим ба зикр аст, ки номи ҳафтоду ду тане, ки дар ин навиштор омадааст, касоне ҳастанд, ки аз Мадинаи мунавара ҳамроҳи Имом Ҳусайн(рз)
Муқаддима Лозим ба зикр аст, ки номи ҳафтоду ду тане, ки дар ин навиштор омадааст, касоне ҳастанд, ки аз Мадинаи мунавара ҳамроҳи Имом Ҳусайн(рз)
Муқаддима Имом Ҳусайн(рз) бо таваҷҷӯҳ ба ин ки медонистанд ба куҷо мераванд ва бо кадом гурӯҳ рӯ ба рӯ мешаванд. Лизо дар Карбало хитоб ба
Пеш аз ин ки ба ҷавоби ин суол бипардозем, бояд матлаберо ёдовар шавем ва он ин ки таърих шоҳид аст, ки Язид фарди фосиқе буд,
Имрӯзҳо баъзе афрод қотилони Имом Ҳусайн(рз)-ро фаромӯш кардаанд. Ба ҷои онҳо, номанависонро дар қатли Имом(рз) шарик медонанд. Мо чанд нуктаро дар ин мавзӯъ баён мекунем:
Шабоҳати Имом Ҳусайн(рз) ба Паёмбари Акрам(с) Яке аз муҳимтарин осори қонуни виросат шабоҳати фарзанд ба ниёкони худ аст. Ин шабоҳат гоҳе дар ранг ва пуст
Дар тӯли таърихи башарият, ҳар гоҳ ки мардум фитрати илоҳии хешро ба фаромӯшӣ супурданд ва ба бероҳаи ҷаҳлу зулумоти зулму ситам раҳсипор шуданд, Раббуннос аз боби
Муқаддима Имом Ҳусайн(а) аз барҷастатарин афроде аст, ки инсоният дар ҳамаи мароҳили таърихияш ононро ҷовидон сохта аст.
لاأفلَحَ قـَومٌ اشتَـروا مَـرضـاتِ المَخلـُوق بسَخَطِ الخـالِق Мардуме, ки хушнудии махлуқро дар муқобили ғазаби Холиқ хариданд, растагор намешаванд. (Таърихи Табарӣ, ҷ.1, саҳ.239)
لاأفلَحَ قـَومٌ اشتَـروا مَـرضـاتِ المَخلـُوق بسَخَطِ الخـالِق Мардуме, ки хушнудии махлуқро дар муқобили ғазаби Холиқ хариданд, растагор намешаванд. (Таърихи Табарӣ, ҷ.1, саҳ.239)