Facebook Twitter Youtube Vk

Тарҷумаи манзуми сураи “Бақара”

Оятҳои 1-5

 

Ба номи Худое кунам ибтидо,
 
Ки раҳмат кунад, ҷумла мавҷудро. 

Бувад соҳиби раҳмати хос низ,
 
Басе омилонро намояд азиз.
 
Бувад ибтидояш Алиф, лом, мим
 
Надонад варо ҷуз Ҳакими Алим(1)
 
Бувад он китобе, ки холӣ зи райб
 
Ҳидоятгари муттақин аст ба ғайб
 
Ки бояд бидонанд, к-андар вуҷуд
 
Ҳақиқат ду қисм аст, ғайбу шуҳуд(2)
 
Дари ғайби ҳақро зи рӯи ниёз
 
Зананду гузоранд барпо намоз
 
В-аз ончи ки рӯзӣ диҳем баҳрашон
 
Кунанд харҷ аз баҳри ҳамнавъашон(3)
 
Ҳам имону инфоқу розу ниёз
 
Барои расидан ба қурбу фароз
 
Ба маҳдудаи ончи нозил шуда
 
Ба ту аз Худованду комил шуда
 
Ҳам ончи ки нозил шуда қабли ту
 
Пазируфтаанд мӯъминони наку
 
Аз ин рӯ ҳамеша ба рӯзи пасин
 
Расанду биёбанд инҷо яқин(4)
 
Ба ҳақ ин ҳидоят зи Парвардигор
 
Ки аҳли наҷотанду ҳам растагор
 
Фақат ин гуруҳ аст аҳли наҷот
 
Хушо растагориву неку ҳаёт.(5)
 
С. М.

Охирин матолиб

Қориёни Қуръон

Қориёни Қуръон قالَ رَسُولُ اللّهِ (صَلَّىَ اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) اَغْنَیَ النَّاسِ حَمَلَهُ الْقُرْآنِ، مَنْ جَعَلَهُ اللّهُ تَعَالی فِی جَوْفِهِ بی‌نیازترین مردم، حافظان...

Шаробхорӣ амали шайтонӣ

Шаробхорӣ амали шайтонӣ قالَ اللّهُ تَعالىَ في كّتابِهِ الْكَريمْ یأَیهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا إِنَّمَا الخَمْرُ وَ الْمَیسرُ وَ الأَنصاب وَ الأَزْلَمُ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشیطنِ فَاجْتَنِبُوهُ...

МАЛЪУН КИСТ?

МАЛЪУН КИСТ? قالَ رَسُولُ اللّهِ (صَلَّىَ اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) مَلْعُونٌ مَنْ ضَارَّ مُؤْمِنًا أَوْ مَكَرَ بِهِ هر كه مؤمنى را آزار دهد...

Ёди ХУДО

Ёди ХУДО بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمْ قالَ اللّهُ تَعالىَ في كّتابِهِ الْكَريمْ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ آگاه باشید، تنها با یاد خدا دل‌ها آرامش...

Шинохти пояҳои имон

  Аз Алӣ(к) дар бораи имон пурсида шуд, фармуд: Имон бар чаҳор поя устувор аст; бар шикебоӣ, яқин, адолат ва ҷиҳод. (1) Шикебоӣ чаҳор шоха...

Ҳадиси ҳафта

Шароб Решаи Наҷосатҳост

Шароб Решаи Наҷосатҳост قال رَسُولُ اللّهِ (صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) الخَمْرُ أُمُّ الخَبَائِثِ فَمَنْ شَرِبَها لَمْ تُقْبَلْ صَلاتُهُ أَرْبَعينَ يَوْما، فَإنْ مَاتَ