Подоши нақли ҳадис
Расули Худо (с) фармуданд: مَنْ أدَّی إلی اُمَّتِی حَدیثاً یُقامُ بِهِ سُنَّةٌ أو یُثْلَمُ بِهِ بِدْعَةٌ فَلَهُ الجَنَّةُ Ҳар кас ба уммати ман ҳадисе расонад,
Расули Худо (с) фармуданд: مَنْ أدَّی إلی اُمَّتِی حَدیثاً یُقامُ بِهِ سُنَّةٌ أو یُثْلَمُ بِهِ بِدْعَةٌ فَلَهُ الجَنَّةُ Ҳар кас ба уммати ман ҳадисе расонад,
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Саховат бахшишест, ки бе дархост бошад, аммо бахшише, ки пас аз дархост бошад ё ба хотири шарм аст ё аз тарси
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Саховат бахшишест, ки бе дархост бошад, аммо бахшише, ки пас аз дархост бошад ё ба хотири шарм аст ё аз тарси
Ақсоми ташобуҳ дар Қуръон Ташобуҳ дар оёти Қуръон бар асоси маншаи ба вуҷуд омадани он ба ду қисм тақсим мешавад: 1.Аслӣ: Ташобуҳи аслӣ он аст,
لاأفلَحَ قـَومٌ اشتَـروا مَـرضـاتِ المَخلـُوق بسَخَطِ الخـالِق Мардуме, ки хушнудии махлуқро дар муқобили ғазаби Холиқ хариданд, растагор намешаванд. (Таърихи Табарӣ, ҷ.1, саҳ.239)