Оёти 1-2 بِِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ «Ба номи Худованди бахшандаи меҳрубон» <الم><تَنزِيلُ الْكِتَابِلَا رَيْبَ فِيهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِينَ> «Алиф, лом, мим. Нозил кардани ин
Ба номи Худо Тарҷумаи сураи Саҷда (1) Ба номи Худо Сухани мутарҷим Китобҳои осмонӣ, барои ҳидояти инсонанд ва Қуръони Карим комилтарин ва олитарин қонуни саодат
Ба номи Худое кунам ибтидо, Ки раҳмат кунад, ҷумла мавҷудро. Бувад соҳиби раҳмати хос низ, Басе омилонро намояд азиз. Ба асру ба арзиши даврон қасам
لاأفلَحَ قـَومٌ اشتَـروا مَـرضـاتِ المَخلـُوق بسَخَطِ الخـالِق Мардуме, ки хушнудии махлуқро дар муқобили ғазаби Холиқ хариданд, растагор намешаванд. (Таърихи Табарӣ, ҷ.1, саҳ.239)
