Расули Худо (с) фармуданд:
لَا يُصِيبُ عَبْدًا نَكْبَةٌ فَمَا فَوْقَهَا أَوْ دُونَهَا إِلَّا بِذَنْبٍ، وَمَا يَعْفُو اللَّهُ عَنْهُ أَكْثَرُ
Ҳеҷ бандае ба бадбахтӣ ва болотару пойинтар аз он намерасад, магар ба хотири гуноҳе. Албатта ончи Худо аз гуноҳони бандааш мегузарад, бисёр бештар аст.
(Сунани Тирмизӣ, ҷ 5, саҳ 378, ҳ 3252).
Нигориш ва ҷамъоварии Қуръони карим Ҷамъ ва таълифи Қуръон ба шакли кунуни ба мурури замон ва дар бистари таърих бо фарозу нишебҳое ҳамроҳ буда...
Ин сура дар Макка нозил шуда ва 135 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон То, ҳо. Қуръонро бар ту нозил накардем, ки ба машаққат...
Маъно ва мафҳуми тарбият 1- Маънои луғавӣ: Тарбият аз решаи “рабава”масдари боби тафъил аст ва ба маънои афзоиш ва нумув, парвардан ва парвариш додан аст,
Барои шинохти андешаи як инсон, аз ду роҳ метавон ба ӯ дастраси пайдо кард: 1) Аз роҳи сӯҳбат кардан бо худаш (агар дар қайди ҳаёт...
Усули сиёсати хориҷӣ аз нигоҳи Қуръони Карим Усули сонавӣ Ҳурмати кумак ба гуноҳ ва таҷовуз Аз ҷумла қавоиди фиқҳие, ки фуқаҳо дар бобҳои гуногни...
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (
