Ба номи Худо
Ман орзу дорам, ки рӯзе,
Мисли падар Қуръон бихонам.
Дар гӯшае биншинам ором,
Аз қиссаҳои он бихонам.
Ман хуб медонам, ки Қуръон,
Аз ҳадяҳои осмон аст.
Ҳар ҳарфи зебое, ки дорад,
Ҳарфи Худои меҳрубон аст.
Қуръон бароям ҳамчу боғест,
Боғи пур аз гулҳои хушбӯ.
Бояд ҳамеша дӯст бошам,
Монанди як парвона бо ӯ.
Афсонаи Шаъбоннажод
Ҳаҷ яке аз аркони муҳимми Ислом ва яке аз бузургтарин фароизи динӣ аст. Қуръони маҷид дар як иборати кӯтоҳ ва пурмаъно мефармояд:
Таҳриф ба маънои тағйир додан аст; масалан, агар шумо бигӯед «Ман барои аёдат ба бемористон рафтаам».
Оё азодорӣ кардан дар моҳи Муҳаррам барои Имом Ҳусайн (рз), шева ва равиши саҳеҳ ва исломӣ аст? Таъсири амиқ ва густардаи азодории сарвару солори шаҳидон,...
Муқаддима Он чи дар ин чанд саҳфа таҳти унвони “Нигоҳи гузаро бар Ошурои ҳусайнӣ” барои хонандагони азиз матраҳ мегардад, хулосае аз зиндагони имом Ҳусайн(а) аст,...
Оё ҳар зане, ки унвони модарӣ дошта бошад, Биҳишт армуғони ӯст? Мақсуд ва манзур аз инки мегӯянд: Биҳишт зери қадамҳои модарон аст, чист?
أَزْهَدُ النَّاسِ مَنْ تَرَكَ الْحَرَامَ أَشَدُّ النَّاسِ اجْتِهَاداً مَنْ تَرَكَ الذُّنُوبَ Зоҳидтарини мардум касе аст, ки ҳаромро тарк кунад, кӯшотарини мардум касе аст, ки гуноҳонро
