Фарзандон дар дасти падару модар амонат ҳастанд ва бояд аз ин амонат хуб нигаҳдорӣ кунанд. Барои хуб нигаҳдорӣ кардан аз ин амонат бояд худ, пайғамбарони Худо ва бандагони солеҳи Худоро дар кори тарбият сармашқи зиндагии худ қарор диҳанд то аз роҳи ҳақиқат ва ростӣ дур нашаванд.
Ба хотири он, ки даврони кӯдакӣ ва навҷавонӣ аз нахустин ва муҳимтарин давраҳои таълиму тарбияти инсонҳост, лозим аст аз суханони пешвоёни дин дар заминаи тарбияти кӯдак ва навҷавон баҳраманд шавем. Инак намунае аз суханони гуҳарбори пешвоёни динро пешкаши шумо мегардонем бо умеди ин ки Худованд ҳамаи моро дар донистан ва амал кардан ёрӣ намояд.
بسم الله الرّحمن الرّحيم
قوله تعالی: المْاَلُ وَ الْبَنُونُ زِيْنَةَ الحْيَاَةِ الدُّنْيَا وَ الْبَاقِيَا ةَ الصَّالِحَاةِ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوَاباً وَ خَيْرٌ أَمَالًا.
Худованд мефармояд: Молу фарзанд зебу зинати ҳаёти дунё ҳастанд ва амали солеҳ, (ки то қиёмат боқӣ аст), назди Парвардигор аз назари савоб беҳтар ва аз назари умедворӣ некӯтар аст.[1]
Ҷойгоҳи фарзанд
قالَ رَسُولُ الله(ص): الوَلَدُ سَيِّدٌ سَبعَ سِنِينَ وَ عَبدٌ سَبعَ سِنِينَ وَ وَزِيرٌ سَبعَ سِنِينَ.
Паёмбари Акрам(с) мефармоянд:
Фарзанд ҳафт сол сарвар, ҳафт сол фармонбардор ва ҳафт сол вазир аст.[2]
Беҳтарин дил
قالَ عَلِیٌ(ع): إِنَّما قَلبُ الحَدَثِ كَالأَرضِ الخالِيَةِ ما أُلقِيَ فِيها مِن شَئٍ قَبِلَتهُ.
Имом Алӣ(а) мефармояд:
Дили навҷавон монанди замини холист. Ҳар зироате дар он кошта шавад, зуд мерӯяд.[3]
Ҷойгоҳи духтар ва писар
قالَ الِإمامُ الصّادِقُ(ع): البَناتُ حَسَناتٌ وَ البَنُونَ نِعَمٌ فَالحَسَناتُ تُثابُ عَلَيهِنَّ وَ النِّعمَةُ تُسأَلُ عَنها.
Имом Содиқ(а) фармудааст:
Духтарҳо хайру хубӣ ва писарон неъматанд, ба хубиҳо савоб дода мешавад ва аз неъматҳо суол мешавад.[4]
Тарбияти хуб
قالَ رَسُـولُ الله(ص): أَكرِمُوا أَولادَكُم وَ أَحسِنُوا آدابَهُم يُغفَر لَكُم.
Расули Акрам(с) мефармояд:
Фарзандони худро гиромӣ доред ва тарбияти хуб кунед, то гуноҳони шумо омурзида шавад.[5]
Адолат миёни фарзандон
قالَ رَسُولُ الله(ص): إِعدِلُوا بَينَ أَولادِكُم فی النُّحلِ كَما تُحِبُّونَ أَن يَعدِلُوا بَينَكُم فِی البِرِّ وَاللُّطفِ.
Расули Акрам(с) мефармояд:
Адолатро байни фарзандонатон риоят кунед, ҳамон гуна, ки шумо низ дӯст доред дар некӣ ва лутф ба худатон адолатро риоят кунанд.[6]
Зеботарин номҳо
قالَ رَسُولُ الله(ص): سَمُّوا أَولادَكُم أَسماءَ الأَنبِياءِ وَ أَحسَنُ الأَسماءِ عَبدُ اللهِ وَعَبدُ الرَّحمنِ.
Расули Акрам(с) фармуданд:
Дар номгузории фарзандонатон номҳои пайғамбаронро интихоб кунед ва зеботарини номҳо Абдуллоҳ ва Абдураҳмон аст.[7]
Таҳия ва танзими Сангинмуроди Сафарӣ
[1] . Каҳф, 46.
[2] .“Макорим-ул-ахлоқ” Табарсӣ, с.222.
[3] . Наҳҷ-ул-балоға», номаи/31.
[4] . «Туҳафулъуқул», с.382.
[5] . «Сунани Ибни Моҷа», ҷ/2, с/1211.
[6] . «Ҷомеъ-ус-сағир (Суютӣ)», с/74.
[7] . Ҳамон, боби 8, фасли 6, с.220.
